Dag 1 vervolg Fietsen langs het Pieterpad

Afstand: 113,28 km

Tijd gefietst: 5:40 uur

Gem. Snelheid: 20,2 km/u

Hoogtemeters: 449 m

Vanwege de verwachte weersomslag en de oprukkende Covid-19 hebben we besloten om niet vanuit huis te starten. De route vanaf huis naar de Pietersberg in Maastricht zou deels door België gaan. Dat leek ons niet verstandig vanwege code oranje. Wesley was bereid om ons met de fietsen achterop de auto naar de Pietersberg in Maastricht te brengen. Aangezien het vanaf hier slechts 200 km naar Nijmegen en vervolgens naar huis is doen we dit niet op de trekkingfiets met volledige bepakking, maar op de sporthybride met een rugzak op. Overnachten hoeven we maar 1 keer en doen we lekker luxe in een B&B in hartje Venlo. Om half 7 stapten we vanmorgen in de auto en om 8 uur werden we netjes bij fort Sint Pieter afgezet. We zijn eerst verder naar boven gefietst naar het officiële beginpunt (of eindpunt, het is maar hoe je het afgelegd hebt) van het Pieterpad. Na de vereeuwiging met de plaquette konden we aan de rest van onze route beginnen. We daalden af naar Maastricht waar we via de oude stadswijken en langs het Onze Lieve Vrouwenplein naar de Sint Servaasbrug fietsten. Achter het station langs verlieten we Maastricht via de oostkant en ging het door de glooiende heuvels via Geulhem en Houthem richting Ulestraten. Dit ging grotendeels over onverharde mountainbike paden. Vanaf Waterval fietsten we over een stuk van Mariken’s oude trainingrondje (toen ze nog in Beek woonde) richting Genhout. Daar volgde een heerlijke afdaling naar Spaubeek. Er volgden nog wat klimmetjes in Schinnen, Oirsbeek, Windraak en vlak voor Sittard. Het veel niet mee. Het was inmiddels 11 uur en op de markt in Sittard vonden we het tijd voor een terras. Wat smaakte die Cola’s goed! Het heuvelland maakte plaats voor de nodige natuurgebieden. Vlak nadat we Sittard uit waren gefietst zei Tonny dat het ineens stikte van de Duitse nummerplaten. Toen ik zei dat dat in Duitsland wel vaker zo is snapte hij pas dat we ongemerkt De Duitse grens overgestoken waren. Het was maar van korte duur en via de Meinweg ging het door de bossen en velden richting Roermond. Fietspaden ontbraken soms en dus werd er over wandelpaadjes door het bos gefietst. Bij Roermond verlieten we de Meinweg en ging het door een ander natuurgebied richting Venlo. Kaarsrechte en ellenlange onverharde paden waren moordend voor lichaam en geest. Ons tempo was er compleet uit en we keken reikhalzend uit naar het einde van deze martelgang. Vlak voor Venlo kwamen we weer op asfalt en middels een laatste klimmetje (en afdaling) reden we Venlo binnen. Het was gelukkig nog maar een klein stukje naar de B&B midden in het centrum. Rond 15 uur arriveerden we hier moe maar voldaan. We werden hartelijk ontvangen en werden wegwijs gemaakt door het pand (een prachtig oud herenhuis). We hebben een zeer ruime kamer met eigen badkamer op de 1e verdieping, de fietsen staan veilig op de binnenplaats, er is een keuken waar we gratis koffie en thee kunnen pakken en er is een gezellige kamer met een grote eethoek waar morgen om half 8 (op ons verzoek) het ontbijt geserveerd wordt. Kortom: een top B&B. Nadat we ons opgefrist hadden zijn we het centrum ingelopen en hebben we eerst voor het oude stadhuis op het terras wat gedronken en een borrelplankje genuttigd. Omdat het nog wat te vroeg was voor het avondeten werd er een rondje door het centrum gelopen. Op het plein voor het stadhuis hadden we een leuk Italiaans restaurant gezien. Hier namen we om 17 uur plaats voor het avondeten. Het was een echt Italiaans restaurant en dus geen pizzaria. Pizza stond dus ook niet op de menukaart. Het eten was magnifiek! Moe en voldaan liepen we terug naar de B&B. We zullen vast goed slapen.